Like a hawk

“Waar wacht je op?” Vroeg ze me. “Het is tijd. Kom dan laat ik het je zien”.

Ik mocht een kaart trekken. Die symbool stond voor mijn purpose. Het was de havik. De boodschap was kraakhelder. De kracht van de havik is opmerkzaam te zijn. Te observeren. Naar je omgeving te kijken. De havik is zich bewust van voortekenen, van boodschappen van de geest én van de kleur van de trui die je vijf dagen geleden aan had. Niets ontsnapt aan hun aandacht.

De havik laat anderen zien wat hun talent is, maar waar ze geen gebruik van maken. Symbool voor de boodschapper die berichten overbrengt over je pad op aarde.

Are.you.kidding.me. En ik maar denken dat ik een bambi was.

En dus was het inderdaad tijd. Tijd om ook het laatste restje van mijn eigen terughoudendheid op te ruimen. Bij mezelf te doen wat ik ook voor anderen doe. Als een havik heb ik er de afgelopen maanden boven gecirkeld. Uitzoomen. Observeren. Waar zit die laatste bange muis? Om ‘m vervolgens met een laser focus, hatsa, zo uit mijn energieveld te pikken.

Voor mij is het weer helemaal helder, ik kan aan de slag. Gisteren heb ik de kaders van mijn nieuwe boek neergezet. Met een scherp oog en een moedig hart. Like a Hawk. Full color. No holding back.

Heb jij al wel eens naar jouw ‘spirit animal’ gekeken? We all have one you know. Dat hoef je niet van mij aan te nemen, dat laten vele eeuwenoude culturen ons ook zien. Voor hen is het de meest normale zaak van de wereld om de kracht van jouw dier erbij te halen als je het nodig hebt.  En ergens doen wij het hier in het Westen ook. De sportwereld bijvoorbeeld, zit er vol mee. Gehuld in een net wat minder zweverig jasje. Zodat ook zij die niets met al die spiritualiteit hebben het ook kunnen horen én gebruiken.

Ik zou zeggen, beantwoord deze vraag eens voor jezelf: als je een dier zou zijn, wat ben je dan?